Het is al lang geleden.
Ik ben nog maar pas in de gemeente.
De jeugd voert een toneelstukje op.
Het gaat over een echtpaar dat 25 jaar is getrouwd.
De dominee en zijn vrouw komen op bezoek om het echtpaar met dit heugelijke feit te feliciteren.
Gaande het gesprek zegt de man tegen de dominee: “dominee, ik herinner me als de dag van gisteren de trouwtekst, die u heeft voorgelezen.”
De dominee antwoordt: “En wat is die tekst dan?”
De man zegt: “Gij hebt op veel gerekend, maar zie, het liep op weinig uit.” (Haggai 1:9 NBG).
Iedereen in de zaal lacht.
Want de suggestie wordt gewekt, dat de man niet zo’n leuke vrouw heeft getrouwd, als waar hij aanvankelijk op heeft gerekend.
In je leven kun je situaties tegenkomen, dat je op veel hebt gerekend, maar dat het uiteindelijk toch knap tegenvalt.
Een simpel voorbeeld.
Er is mooi weer voorspeld voor jouw vakantie.
Op de dag van vertrek ziet het er ook nog geweldig uit.
Maar je bent nog geen dag op de plaats van bestemming en het weer slaat om.
En hoe!
Regen en harde wind.
En dat dagen achtereen.
In zo’n situatie kun je teleurgesteld en gefrustreerd raken.
Misschien wel boos, omdat het niet de eerste keer is. dat het je overkomt.
Maar waarom heb je zoveel geloof gehecht aan de weersverwachting?
Als je eens goed nadenkt, weet je dat die verwachting, net als het weer zelf, niet altijd even betrouwbaar is.
En eigenlijk geldt dit voor alle zaken.
Zeker als ze je aardse, natuurlijke leven betreffen.
Maar geestelijk dan?
Voor je geestelijk leven is het van belang. waar jij je geloof op richt.
Als dat is op de vervulling van aardsgerichte zaken, kan de tekst uit Haggai 1:9 ook voor jou en mij wel eens realiteit worden.
En wie maakt jou wijs, dat de Heer jouw in feite aardsgerichte wensen vervult?
Is dat niet het werk van boze geesten?
Die Gods beloften verdraaien?
Bij de verzoeking in de woestijn probeert de duivel Jezus te verleiden om van stenen brood te maken. Jezus trapt er niet in.
Maar heb je zelf altijd al in de gaten, waar je geloof wordt afgebogen naar het aardse?
Het is o zo verleidelijk om te geloven, dat Gods beloften in meerdere of mindere mate betrekking hebben op jouw natuurlijke leven.
Dat het je wel gaat, dat je gezond bent en blijft, dat je rust en vrede hebt op aarde.
En als dat dan anders loopt, kun je op z’n minst teleurgesteld zijn.
In de Heer, maar ook in de gemeente, in je broeder of zuster. In zo’n situatie komt de tekst uit Haggai vers 9 je misschien wel te binnen.
Als dat zo is, lees dan ook even verder in dat vers.
Daar staat de oorzaak van de teleurstelling.
Je bent teveel gericht geweest op jezelf.
Op je eigen verlangens en wensen.
In plaats van op de Heer en zijn werk in jouw leven en in de gemeente.
Misschien was het een beetje van de Heer en veel van en voor jezelf.
Het is het werk van boze geesten, die nog steeds hun invloed op je leven willen doen gelden.
Daar hebben we helaas allemaal nog mee te maken.
Petrus bemoedigt ons in zijn eerste brief, hoofdstuk 1, de verzen 3 tot 5, kort samengevat met het volgende:
• dat je door de opstanding van Jezus Christus uit de doden bent wedergeboren tot een levende hoop;
• dat een onvergankelijke erfenis in de hemelen voor jou is weggelegd;
• dat die erfenis in geloof wordt bewaard om geopenbaard te worden in de laatste tijd.
Bij de laatste tijd kun je denken aan later.
Aan eeuwig leven dat je te zijner tijd ten deel zal vallen.
Maar die tijd is nu!
In Christus is die laatste tijd al begonnen.
Ja, die erfenis is nu nog niet ten volle geopenbaard.
Dat zal zeker wél gaan gebeuren.
En daar mag jij aan meewerken.
Je hoeft dus niet lijdzaam op de vervulling van bovengenoemde tekst te wachten.
Daar mag je vandaag, morgen, ja dagelijks, samen met de Heer, in geloof mee bezig zijn.
Elke dag leven vanuit het wedergeboren zijn.
Vanuit Gods eeuwige dingen.
Leven vanuit de hoop op God, als anker van je ziel.
Ondanks tegenstand.
Dan komt die erfenis – zoonschap Gods – in jouw leven en daarmee in de gemeente, stap voor stap openbaar.
Daar mag je op rekenen.
Jan Verwoerd